Tammy nie wróciła na lunch. Zaniepokoił się, lecz Mad¬ge wyjaśniła mu, że panna Dexter wzięła ze sobą prowiant na cały dzień. Myśl, by pójść i sprawdzić, jak ona daje sobie radę, powróciła ze zdwojoną siłą.

się z jakiejś gąsienicy, której Mały Książę nie dostrzegł podczas sprzątania swojej planety.
- Dlaczego nie zawiozła go do ciebie?
- Mark.
Serce waliło mu jak szalone, krew aż dudniła w uszach. Nie, to co innego... Przez dłuższą chwilę Mark nie mógł zrozumieć, co się dzieje, wreszcie do jego półprzytomnego umysłu przebiła się myśl, że to nie krew tak dudni, tylko ktoś puka do drzwi.
- Jaki? - wciąż ponurym głosem, ale z oznaką zainteresowania odezwał się Pijak.
papieru nie obudził baranka.
Jutro też jest dzień i wcale nie musi być smutny...
- Mam swoich informatorów... Nie potrafiłeś zostawić Henry'ego nawet wtedy, gdy zasnął. Nie mogłeś znieść my¬śli, że go zawiedziesz, jeśli się przypadkiem obudzi, a ciebie

Ingrid nie odwzajemniła uśmiechu.
- Nie, a powinien?
- Tak, byłem w krainie Poszukiwaczy Szczęścia i liczyłem, że znajdę tam fortunę, z którą będę potem mógł żyć tak,
Zirytował się.
- Dlaczego dorośli bywają tacy dziwni? - to pytanie nieustannie dręczyło Małego Księcia.

poszewkę z poduszki, uznał, że powinien ją wyprać, nie znalazł
skoro wcale mu jej nie brakuje, to nie łączyła ich prawdziwa
Załamać się czy coś... Pozwolić, żeby to ze mnie wyciągnęła...
- Wiem - ucięła. - Nie chcesz go zastępować.
- Mick!!!
Hughesa.
jest za bardzo... - urwał i rozejrzał się dookoła; kafejka niemal
Klepnęła przyjaciółkę po ramieniu i wcisnęła ręce w kieszenie.
- Owszem, przyszło - odrzekł cicho Matthew. - I wróciłbym,
się tego.
- Tak zrobię.
przyjaciółką, to kto wie...
- Kogoś dorosłego...
- To niezbyt mądre, kochanie. Jeśli jesteś chora...
wiedziała doskonale, jak bardzo jest na nie podatna. Nie chciała stać się podobna do ojca, więc usilnie starała się je kontrolować i tłumić. Ale wydawało się, że nagle utraciła wszelką kontrolę nad tym, co